Reisupdate, een verhaal over ondankbare klanten en 5x klantbeleving inspiratie uit Italië.

Onze reis tot nu toe in cijfers:

• 4 landen
• 48 dagen op reis
• 37 slaapplaatsen
• 3746 km afgelegd
• 220 km gewandeld

Wat doet dat met een mens? Wat leer je, wat ontdek je? Veel, zo blijkt. Tijd dus voor een update gecombineerd met klantbeleving inspiratie en een verhaal over ondankbare klanten.

Throwback naar de eerste 3 weken. 

Opgejaagd door een gek idee om er ‘alles uit te halen’, reizen we snel en intensief. Van Nederland naar Duitsland naar Italië op 6 dagen. Om je een idee te geven: op 5 dagen bezochten we één van de grootste kloven in Duitsland, doken we de bergen in van Italië, bezochten we in 4! uur Venetië en deden we ondertussen nog 3 bestemming aan.

Gevolg? Je krijgt al die indrukken niet verwerkt, met als resultaat een constant gevoel van vermoeidheid en overprikkeling. Mijn lijf gaf ook dat ook aan, want naast meer pijn kreeg ik ook allerlei andere kwalen…

Begin week 3 blijven we voor de eerste keer 5 dagen op 1 plek en sloeg de vermoeidheid pas echt toe. Tijd voor een andere aanpak, zoveel was duidelijk.

Van ‘vakantie houden’ naar ‘reizen’ 

Vooraf had ik het allemaal mooi uitgedacht. Ik zou elke ochtend opstaan, mediteren, yoga doen, en vervolgens een uurtje strategisch werk verzetten rond Customerry. Maandagen en dinsdagen zijn onze voorziene werkdagen, maar na het werk zou er nog tijd zijn voor wandelen en genieten. De andere dagen vullen we met rondtrekken en ontdekken. Elke dag gezond eten, op tijd in bed, enfin, het perfecte camper leven. In de ‘dode’ uren zou ik wel tijd vinden om te schrijven, te lezen, te podcasten.

Je raad het al, van al die mooie plannen is de eerste weken helemaal niets terecht gekomen. In plaats daarvan kreeg ik een stevige les in loslaten en overgave. Want wat bleek? Ik had helemaal geen zin in én geen ruimte voor een keurslijf van moetjes, en deed me de voorbije weken héél vaak te goed aan allerlei Italiaans-niet-zo-endo-proof-lekkers vergezeld van de nodige aperol spritz’kes. Bovendien was er helemaal geen tijd en nog veel minder goesting om strategisch na te denken, laat staan te schrijven of te lezen. Ik voelde mezelf gefaald en vooral een ondankbare klant van mijn eigen idee... Gefrustreerd belde ik met een vriendin die ooit naar hier verkaste en met een paar andere vanlifers. Hun advies? Laat het los, laat het zijn en het zal uit zichzelf wel komen. En effectief, sinds een week heb ik terug goesting om tijd te maken voor ‘mijn’ werk.

Als ik er nu op terugkijk besef ik dat we die eerste weken in ‘vakantie-modus’ zaten, en dat we nu meer in ‘reis-modus’ zitten. We gaan nog trager. We schrappen meer bestemmingen dan we toevoegen. We maken tijd voor rustig 1 ding tegelijk te doen. We moeten niet alles op elke plek gezien hebben. We zitten al eens neer tijdens het eten van de gelato...

Een realistische kijk op #vanlife

De voorbije weken werd ik onder meer wakker op:

• De top van een berg
• Midden in een natuurpark
• Naast een eeuwenoud kasteel
• Op een klifkust met spelende dolfijnen voor ons

Fantastisch? Uiteraard! Maar evengoed sliepen we op lelijke grijze parkings of naast een massa blaffende honden. Net zoals we al een keer midden in de nacht vertrokken wegens een verdacht alarm, en we tot een gat in de nacht werden wakker gehouden door vuurwerk…

Daarnaast is het camperleven ook een leven van elke dag veel dingen oplossen en uitzoeken. Van waar je die avond zal slapen, hoe je de was deze week zal doen, zoeken naar een supermark met een parkeerplaats waar je effectief kan staan tot waar je je chemische toilet kan legen.

Dat zijn zowat dagelijkse praktische zaken, maar je hebt ook een ‘huishouden’ te runnen. Koken, wassen, afwassen, bakje regelmatig poetsen. En uiteraard lees je ook veel over de bestemming waar je op dat moment bent, probeer je uit te vlooien welke wandelingen mooi zijn en wat je zeker wil gezien hebben.

Om maar te zeggen, leven in een camper is niet altijd rozengeur en maneschijn. Hebben we spijt? Nope, integendeel zelfs, geen ondankbare klant hier!

Mijn belangrijkste inzichten na 7 weken reizen

De laatste dagen praten we ook meer over wat onze inzichten zijn tot hier toe en hoe we hiermee om willen / kunnen gaan in de toekomst. Allemaal nog zeer provisoir en voorlopig, maar ik deel er toch al graag even wat met jullie:

Wij leven een ‘moetjes’ leven

Je moet de tuin onderhouden, de ramen lappen, een succesvol leven leiden, genieten, je bedrijf laten groeien, x aantal keren sporten, x aantal uren slapen,….

Maar is dat écht zo? Moeten al die dingen? Wij moeten hier de voorbije 7 weken los van de effectief gemaakte werkafspraken niets. En dat voelde heel vreemd aan in het begin. Ondertussen voelt het bevrijdend, en hebben we helemaal door dat we vooral onszelf veel moetjes opleggen. Of en hoe ik het ga meenemen na deze reis, geen idee, maar voor nu voelt dat bijzonder goed.

Als ik naar de Italianen kijk, dan zie ik hoe zij ‘genieten’ en ‘niets doen’ dagelijks in hun leven toepassen. Er wordt hier gewerkt, maar ook tijd genomen om te genieten. Niets te snel lunchen, of snel boodschappen doen, maar de tijd nemen voor alle ‘taken’ van het leven. Ze leven een simpeler leven, dat wel, maar misschien wel rijker dan het klassieke Westerse?

Je kan veel meer dan je denkt

Ik heb hier de laatste weken al serieus wat patronen doorbroken. Van hoogtevrees angst (hallo klifwandelingen en dwaze hangbruggen ;)) tot een fundamentelere angst voor mijn gezondheid. Maar je kan, en er kan zoveel meer dan je denkt. Vooraf had ik bijvoorbeeld enorm veel stress voor het financiële luik, maar ook dat is tot hiertoe helemaal geen probleem gebleken.

Je hebt bijzonder weinig nodig

30% van wat op dit moment in ons bakje steekt is nog geen enkele keer gebruikt. En dat terwijl we voor vertrek nog 2 uithaalrondes hebben gedaan omdat we teveel gewicht hadden... 2 borden, 2 tassen, 2 kommen… Het is allemaal genoeg. We vragen ons nu al af wat we met al die spullen die momenteel op onze zolder wonen gaan doen bij terugkeer… 

De impact van stress is gigantisch

Het wegvallen van stress, me véél minder druk maken in hoe het er in de wereld aan toe gaat, doet wonderen voor mijn lijf. Ondanks allerlei kwaaltjes (die er altijd zullen zijn), voel ik me de meeste dagen gewoon top. De massa’s beweging, uren in de natuur werken helend. Gewoon zijn, beseffen dat je door kloven, bergen loopt die er al eeuwen zijn, doet wonderen.

Reizen doet je vreemd genoeg stilstaan

Op de één of andere manier staan we meer stil bij allerlei zaken. Relaties, vrienden, wereldtoneel. Het is er allemaal, maar we maken ons minder zorgen? Het besef dat je maar een zandkorrel bent, en dat de wereld gewoon verder draait, komt meer en meer binnen. We missen mensen, onze inner circle is de laatste jaren zeer klein en selectief geworden, maar diegene die erin zitten missen we zeker en vast wel. We videobellen en whatsappen, maar het is toch niet hetzelfde merken we.

Hoe zit dat nu met die ondankbare klant?

Juist. Één ding valt ons, zeker op de meer toeristische plekken enorm op. Massa toeristen zijn ondankbare klant(en). In een poging tot de perfecte, instagrammable foto te maken kruipen ze op altaren, raken ze aan fresco’s, knuffelen ze eeuwenoude stalagmieten in grotten en staan ze schaamteloos uren op hetzelfde viewpoint plaats in te nemen (inclusief kledingwissels en dergelijke). Als ze vervolgens gewezen worden op regels, zijn ze nog boos ook. Of wat te denken van de Duitse dame die een paar weken geleden vond dat ze ‘die siësta toch gewoon kunnen afschaffen hé’, zodat ze s middags kan gaan winkelen?

Dat klinkt nu erg veroordelend van me, en ik maak mezelf ook wel eens schuldig aan midden in de straat stoppen om iets te bekijken, daar niet van. Maar zelfs in het laagseizoen zien we hier dingen waar van je denkt, dit kan niet blijven duren. Reizen is fantastisch, en vakantie vieren ook, maar als we met zijn allen massaal dezelfde plekken willen bezoeken gaat het ooit op een andere manier moeten vrees ik.  

5x klantbeleving inspiratie uit Italië

Regalo

aka het Italiaanse woord voor geschenk. Je krijgt ze hier, zeker in het zuiden volop. Mandarijnen uit de tuin, olijven, vers gebakken brood. Of zullen we nog even voor jullie ook een pizza mee afbakken? Ik ben niet blind voor de armoede in het zuiden, maar de mensen geven zoveel. Gisteren liep ik in de supermarkt en probeerde ik te snappen welke taartjes er lagen. De bakker had me in het oog en stopte me gauw eentje toe om te proeven. Kan je je dat voorstellen bij ons de Carrefour? Geven zonder te verwachten, het voelt in het begin ongemakkelijk, maar oh zo mooi. Verrassen en verwonderen, dat kunnen ze hier wel! 

Buigzame regels

Camperplaatsen hebben hier incheck en uitcheck uren, alleen zijn dat eerder ‘advies regels’. In de praktijk wijkt men hier vaak af op vraag van de klant. Ik heb nog een meeting tot 15u, mogen we tot dan blijven staan? Ovviamente! Niets te bedenkingen van ‘als we dat voor u doen, dan gaan mensen er van profiteren’ en al dat soort bezwaren. Gewoon simpelweg, kan het? Maken we de klant ermee blij? Doen dan!

De warme ontvangst

Van camping, tot agricamper, tot privé boerderij, tot gratis parking in een klein dorpje: overal en altijd is er die warme, hartelijke begroeting. Dorpsbewoners die je de weg wijzen naar de beste gelateria, camping beheerders die je met hun eigen wagen wel snel ff naar de apotheker brengen. Niets is hier te veel. Mensen zijn hier enorm dienstbaar en verwelkomend. Als je dan, zoals wij, nog een beetje moeite doet om de taal te praten, zijn ze bovendien erg gecharmeerd. Ik vroeg er al een paar hoe dat toch komt, dat ze zo vriendelijk en hulpvaardig zijn, ook als je maar een passerende toerist bent. Hun reactie was unaniem: jij vertelt dat tegen vrienden en familie en dan komen die ook en dat is goed voor onze zaken. Word of mouth, je moet het ze hier niet leren! 

Altijd tijd voor een praatje

Ondanks ze rijden als gekken, en vaak opgejaagd overkomen, is het omgekeerde meestal waar. Piano, piano, altijd tijd voor een praatje ook. Ze laten zich zelden opjagen, en hebben daardoor ook meer oog voor de vragen van hun klanten. Het verschil tussen onze focus op operationele efficiëntie en hun focus op het meer menselijke aspect valt ons enorm op. Kan het allemaal sneller? Zeker, maar waarom zou je? #foodforthought

Processen en papierwerk

Maar, als je hier iets moet regelen kan je best een portie geduld meenemen. Ik moest een paar weken terug naar de dokter en vervolgens een staal binnenbrengen. Lees: ik moest eerst naar het labo om een staalafname aan te vragen, een potje te krijgen dat ik dan de dag erna opnieuw moest binnenbrengen. Vervolgens betalen, resultaten binnen de 5 dagen in de mailbox ALS het negatief was. Geen mail binnen 5 dagen? Fysiek terugkeren naar het labo, extra betalen én dan pas je resultaten fysiek op een geprint papier ontvangen... Een tikje meer efficiëntie en proces optimalisatie zou dus ook niet misstaan.

Algemene tip: wacht niet om het leven te leven van je dromen, het is een aanrader!

A la prossima,

Sarah